ปีศาจตนนี้เป็นปีศาจที่ชอบวนมาหาเราบ่อยๆ ไม่ว่าจะมาในรูปแบบการคาดหวังที่เกิดขึ้นจากตัวเราเอง หรือการคาดหวังที่มาจากคนอื่น
ในหนังสือเรื่อง “แค่นี้ก็ดีมากแล้ว” เขียนโดยอาจารย์นภดล ร่มโพธิ์ เขาก็ได้กล่าวถึงความคาดหวังเช่นกันซึ่งเป็นความคาดหวังที่เรามีให้กับคนอื่น สุดท้ายไม่ว่าจะคาดหวังเยอะหรือน้อยก็ไม่ได้กระทบเลยว่าคนอื่นจะทำตามสิ่งที่เราต้องการรึเปล่า แต่คาดเจ็บปวดมันต่างกัน ยิ่งคาดหวังเยอะยิ่งเจ็บเยอะ ยิ่งคาดหวังน้อยยิ่งเจ็บน้อย
ผมมองว่าความคาดหวังเปรียบเสมือนการแบกหินก้อนใหญ่ที่ไม่จำเป็น จะเดินไปไหนก็ไม่สะดวกไม่ว่าจะเป็นหินของเราเองหรือหินของคนอื่น ถ้าเราเอาหินเราไปให้คนอื่นแบกก็เหมือนตั้งความคาดหวังกับคนอื่นให้แบกหินนี้ไปสู่เป้าหมายของเราแต่ถ้าเขาไม่ทำละ ความเจ็บปวดก็อยู่ที่เราแต่เราจำเป็นต้องแบกหินก้อนนั้นไว้ไหม
แล้วถ้าความคาดหวังมาจากคนอื่นละ เป็นหินที่คนอื่นอยากให้เราแบก ถ้าไปไม่ถึงเป้าก็รู้สึกเจ็บที่ทำให้เขาผิดหวังเปรียบเสมือนโดนหินเหล่านั้นทับเราลงไป เราตอบตกลงเพียงเพราะเราไม่อยากทำให้เขาผิดหวังแต่หารู้ไม่เลยว่าคำตกลงนั้นคือการปฏิเสธหลายๆสิ่งที่มาจากเราเอง
สุดท้ายการกระทำนั้นเหมือนกันแต่ความคาดหวังต่างกัน ถ้าคาดหวังเยอะก็เจ็บเยอะ ถ้าคาดหวังน้อยก็เจ็บน้อย แต่ไม่ใช่ว่าเราจะทำอะไรโดยไม่มีเป้าหมาย เหมือนนักกีฬาไปแข่งก็คงไม่ลงสนามโดยที่ไม่ได้มีเป้าหมายเพื่อชนะ แต่เขาคงเล่นได้สบายขึ้นเยอะถ้าเขาไม่ต้องแบกหินที่ไม่จำเป็นที่เรียกว่าความคาดหวัง ซึ่งหินนั้นมันไม่ได้มีอยู่จริง มันเป็นปีศาจในหัวเราที่เข้ามา
Photo by petr sidorov on Unsplash
Comments (0)
To leave or reply to comments, please download free Podbean or
No Comments
To leave or reply to comments,
please download free Podbean App.